All safe and sound... :-)

Na wat bezorgde berichtjes, mailtjes en telefoontjes moet even gezegd worden dat ook al kan dit land wat onverwacht heftig op ons ;-) reageren we echt wel heel goed op onszelf en op elkaar passen en zeker op de heftige momenten xtra voorzichtig zijn. Wel een heel erg dankjewel voor jullie zorgen, meelezen, berichtjes en reacties, tis een feestje om wakker te worden en voordat we op pad gaan nog even snel wat mee te krijgen van thuis!

Gisterochtend werden we weer op tijd wakker om na de heftige rit is even goed van de natuur in Yosemite te gaan genieten. Helaas zat het weer ons wederom niet mee. Het begon met regen toen we weg reden en naarmate we meer richting het park kwamen begon het te sneeuwen en lag er ook meer sneeuw. Eenmaal bij de ingang gingen we ons zelfs zorgen maken dat we geen sneeuwkettingen bij hadden gezien dit werd aangeraden maar omdat we 4wd + winterbanden hadden werd ons gezegd dat we vrij waren om te gaan.

Al behoorlijk onder de indruk van wederom de wisselingen van en in de natuur (van regen naar mist naar sneeuw, van groen naar bergen naar bergen met bomen met sneeuw) reden we eigenlijk nietsvermoedend verder. We hadden natuurlijk wel wat gegoogled hier en daar maar Carool dacht in nog een park ala golden gate park terecht te komen en Man en ik hadden wel wat door Google geschepte verwachtingen maar we moesten het nog meemaken.

Tot we verder en verder het park in reden. Alle verwachtingen werden vanaf 2000 meter hoogte big time overruled. Gewoon alles wat we hier al gezien en meegemaakt hadden werd overruled. Als je denkt dat er niets mooiers kan zijn, zoals die dag langs de pacific highway, blijk je het toch mis te hebben, de natuur laat zien dat het nog mooier kan.

We reden door bergen, soms in mist gehuld, soms in sneeuw, met bomen, of rotsen of watervallen, met uitzicht over prachtige valleien. En deze woorden geven lang niet het beeld weer, misschien het feit dat ik met twee meiden die toch echt wat traantjes moesten laten in de auto zat wat meer, hetzelfde voor het feit dat ik ff, of ff een paar uur lang geen woorden meer had en anders hoop ik dat de plaatjes iets van het beeld mee kunnen geven. Het was voor ons alle drie het mooiste en meest innemende dat we ooit hebben mogen aanschouwen.








Nog steeds onder de indruk en bekaf van de ervaring pakten we ergens onderweg een wederom niet zo sjiek hotel. Ff doorbijten en rot geslapen maar dat is dan weer de andere kant en hoort erook bij. Net zoals vanmorgen alle drie niet helemaal lekker op staan. Carool had behoorlijk last van haar rug, Man was helemaal kapot en ikke snotje en snotje verkouden (maar gelukkig niet ziek waar ik gister ff bang voor was).

Na een humeurig uurtje in de auto, wat leeggesnoten zakdoeken en de eerste koffie van de dag gingen we wat beter gestemd op naar het volgende national park: de kings canyon en het seqouia national park. Kings Canyon was mooi, heel erg mooi zelfs. Een volledig besneeuwd bos met de grootste (seqouia) bomen die we ooit hebben gezien (sterker nog, ze zeggen dat de ena grootste boom ter wereld daar staat maar we konden ff niet uitmaken welke dat nou precies was...).






Jammer genoeg konden we ons plan om van kings canyon naar seqouia te rijden niet volgen omdat de weg afgesloten was. En ook konden we niet via de parken richting dead valley rijden, wederom omdat de weg afgesloten was. Daarom maar besloten er de vaart in te zetten en een flink stuk te gassen tot Barstow, zon 150 mile van Las vegas. In een goed en schoon hotel net lekker een wasje gedaan (nou ja Carool dan tot en met de strijk aan toe, wat een schat :-)) en morgen beslissen of we nog langs dead valley gaan of straight naar Las Vegas.



En dan zit ik hier nu toch even beduusd mn ervaringen van de afgelopen dagen te verwerken. 1 ding is zeker, de ruimte op mn harde schijf + externe geheugen is lang niet groot genoeg om alles echt goed op te slaan. Het besef dat ik al het moois dat ik hier tegenkom niet allemaal met me mee kan nemen maar voor een gedeelte hier moet laten is best moeilijk maar geeft me aan de andere kant weer de drive om nogmaals terug te komen of te onderzoeken of de wereld ons nog mooiere plekjes te bieden heeft.

Daarnaast is de afgelopen dagen toch ook wel het besef gekomen dat hoewel ik vaak op vakantie ga om helemaal los van alles te komen dit gewoon niet helemaal werkt. Werk is gelukkig op het vliegveld vaak al redelijk vergeten maar jezelf, inlusief al mn karaktertrekjes en al mn gedachten neem ik altijd mee, hoe ver weg ik ook ga. En dat besef is best wel heftig, want je komt dus niet helemaal los, maar aan de andere kant ook heel erg mooi, want het leert me ook dat ik sommige dingen gewoon niet wil loslaten, en dat ik andere dingen, die me dus ook hier parten spelen serieuzer moet nemen. Grappig hoe elke stap je waar dan ook weer een beetje verder helpt, ik ga nog ff wandelen met een lieve groet voor jullie allemaal, datgene wat ik dus niet wil loslaten!