ff niks meer... :-)

Tis gebeurd.... We hebben niet alleen van Carola een echte traveler gemaakt, zij heeft mij ook in een klein (hopelijk tijdelijk) shop-o-holicje veranderd. Voordat we uit LA weggingen moesten Man en ik onze belofte die we de dag daarvoor niet hadden nagekomen toch echt inwilligen en zijn we nog bij een outlet center gestopt en ik moet zeggen dat ik daar met die prijzen winkelen toch ook eventjes! leuk ging vinden. Bijkomend voordeel is dat de zomergarderobe zo goed als binnen is en ik dus voorlopig niet meer hoef ;-)

Omdat na ons gewinkel en inmiddels bekende dagelijkse gelantefanter (bakkie koffie hier, broodje tussendoor, ff plassen daar...) was de dag al weer aardig voorbij en besloten we dat we wederom keuzes moesten maken wilden we die laatste dagen nog ff chillen. Dus na grant canyon werd ook death valley opzijgeschoven en reden we een behoorlijk stuk richting San Diego om in Palm Springs te stoppen om te pitten.

Savonds lekker op de kamer gebleven, pizzatje besteld en wat af gekletst (wat we nog steeds kunnen na al die tijd ;-)). Ik moet zeggen dat ik er ff goed doorheen zat na alles wat we hebben ervaren en nog niet helemaal geprocessed was. En ook, hoe gaaf het ook is dat we dit met zn drieeen mogen meemaken, het is naast dat het gezelliger is ook wel vermoeiender dan er in je eentje met je rugzak op je rug vandoor te gaan en wel te zien waar de wind je brengt.

Maar na een goeie nacht weer (bijna) helemaal fris en fruitig op pad. Voor we echt richting San Diego gingen nog even door Yoshua tree heen. We verwachten een soort van woestijn met natuurlijk een boel van die Yoshua bomen maar weer werden onze verwachtingen volledig overschaduwd (of oversneeuwd...). We reden het park en idd een soort van woestijn in, weer is in de regen natuurlijk... Maar al snel veranderde de regen in sneeuw (dat kan blijkbaar in de woestijn) en kregen we weer eens het ene prachtige plaatje na het andere voorgeschoteld.






Bomen (die Yoshua's zijn echt heel anders dan alle vorige bomen), woestijn, en bergen volledig opgebouwd uit grote stenen. En weer is een keerte stonden we met onze mond vol tanden, zonder spijt dat we andere dingen hadden overgeslagen, en heel erg blij met dit onverwachte kadootje.

Uiteindelijk moesten we dan toch echt verder karren richting San Diego en veranderde onze trip ook eigenlijk gelijk van 1 groot avontuur naar gewoon zijn. En een beter besluit dan om ook het zijn hier te gaan ervaren hadden we niet kunnen nemen. De eerste twee nachten hebben we in het centrum doorgebracht met twee hele gezellige avonden. Geen muziek gemaakt maar wel heel wat afgebabbeld met jan en alleman van bijna elk plekje van onze aardbodem.

Vervolgens vertrokken we richting strand waar we alle drie spontaan, meervoudig en tot over onze oren verliefd werden. Verliefd op de plek, het strand, het hostel, de mensen en vooral de manier van leven. Deze plek was zo apart, en we voelden ons (na Carola's gebruikelijke dagje 'bijkomen') hier gelijk thuis.

Het is een beetje vergelijkbaar met Venice beach waar surfen, skateboarden, zwerven en gewoon zijn de nummer 1 bezigheden zijn. Het hostel zat voor de helft vol met mensen vanuit de hele wereld die hier aanbeland zijn en gewoon hebben besloten niet meer weg te willen. Met een paar uurtjes werken per dag verdienen ze hun slaapplaats en daarnaast leven ze hun relaxte leventje. Hun motivatie had voor ons niet veel uitleg nodig.







Iedereen hier is aardig en relaxed. Iedereen op straat en in de winkels vraagt hoe het met je gaat en wenst je een 'good one'. Regelmatig stopt er spontaan iemand voor je die vraagt waar je vandaan komt en ben je in een leuk gesprek beland. Zwervers zijn een onderdeel van het leven hier en voor de meesten van hen is dit leven geen 'straf' maar een bewust gekozen lifestyle.

Binnen no time waren we in dit leven opgenomen. Man en ik hebben nog een (niet zo succesvol...) surflesje genomen en verder hebben we eigenlijk niets meer gedaan dan van het weer en de mensen genoten. We hebben tientallen vrienden gemaakt, mss wel honderden gespreken gevoerd, heel veel gelachen en ontzettend van het weer, het strand, en eigenlijk gewoon van alles hier genoten.

Het was een fantastische afsluiting van een fantastische vakantie en met een beetje pijn in mn hart zit ik weer op mn eigen bank deze laatste post te tikken. De eerste klant en collega gesprekjes via skype en de phone zitten er al weer op en vanavond krijg ik van pa een prakkie boerenkool geserveerd ;-)

Ik ga het land, onze ervaringen en de tijd met de meiden ontzettend missen maar ik heb weer zoveel gekregen om aan terug te denken, om te overdenken en om verdere plannen op te baseren dat ik eigenlijk alleen maar blij en dankbaar kan zitten zijn...