De regen trok al snel weg en onder een waterig zonnetje bereikten we onze eerste bestemming: Santa Cruz. Even langs het strand gelopen en onze eerste hotdog gegeten, wat een smerige chemische troep zeg, zijn niet eens tot de helft gekomen. Toen het weer begon te druppelen zijn we aan ons laatste deel van Highway 1 begonnen tot aan SF volledig langs de kust.
Het is zo moeilijk te omschrijven wat we daar hebben gezien, zelfs het woord prachtig doet af aan de realiteit, het is zonder twijfel de mooiste weg die ik ooit heb gereden. Een slingerende weg met rechts van ons bergen, rotsen, kliffen, groen of bomen en links vaak ver beneden van ons vol continue de oneindige oceaan. De zee was ruig en prachtig, de golven sloegen metershoog kapot tegen de rotsen of tegen elkaar.
Om de 1 of andere reden waren alle stranden afgesloten maar dat kon ons natuurlijk niet tegenhouden. We rijden hier waarschijnlijk maar 1 keer dus dan mogen we toch ook ff goed van het uitzicht genieten... Door de barricade dan maar om weer eens met drie monden vol tanden naar die fantastisch woeste zee te kijken om vervolgens oog in oog te staan met een echte ranger, oeps... Bleek dus dat alle stranden niet voor niets waren afgesloten maar dat er door de aardbeving in Chili een tsunamie alarm was afgegeven, foutje....
De hele rit was even prachtig en voor we het wisten kwam de golden gate in zicht en besloten we die is even goed heen en terug te nemen om van nog een prachtig plaatje te genieten. We vonden redelijk snel een slaapplekkie, wat minder snel een parkeerplekkie (wat een ellende is dat hier zeg) en gingen op pad om wat te gaan eten. Gek genoeg voelden we ons hier in het Amsterdam van Amerika in tegenstelling tot alle andere plaatsen die we hebben aangedaan en tegen onze verwachtingen in niet gelijk thuis en zelfs een beetje ontheemd.
Daar moest snel verandering in komen dus wat doe je dan? Juist, flesje wijn opentrekken ;-). We besloten savonds niet meer op pad te gaan en doken de lounge van het hostel in waar we weer is een super avond hebben beleefd. Na een paar potjes tafelvoetbal (ik ben het nog niet verleerd, samen met een belgische buurman twee spanjaarden ingemaakt ;-)) en nog wat drankjes hier en daar werd het steeds gezelliger.
Buiten vermaakten een paar zwervers zichzelf en ons door achter mekaar alleen, met zn tweeen of met zn drieen op een soort uithangbord van de heuvel af te roetsen en binnen, geloof het of niet liep een clown rond (hij pit hier geloof ik ook of is in iedergeval vriend aan huis), ballonnen te vouwen en wiet!!! uit te delen. We gaven ons portie maar aan fikkie (lees belgische buurman), namen nog een wijntje en kletsten er op los met jan en alleman.
Het werd steeds gezelliger en muziek kon natuurlijk niet uitblijven. We hadden wederom een hoop talentjes om ons heen en met gitaren, dwarsfluit, drums (van die houten handdingen, weer wat geleerd echt supergaaf om te doen!!!) en een paar prachtige zangstemmen hebben we de avond met een fantastische jam-sessie pas in de late (ok, zeg maar vroege) uurtjes afgesloten.
Vanmorgen toch weer vroeg wakker en niet helemaal 100% kwam onze belgische buurman net binnenkakken en voelden we ons ineens een stuk beter en blij dat we niet mee waren gegaan en het niet zo laat hadden gemaakt. Nog geprobeerd hem naar bed te sturen maar meneer wilde niet gaan pitten tot ik hem een uurtje later boven een toetsenbord zag snurken. Lekker laten liggen, wie niet horen wil... ;-)
Man en Carool hadden flinke shopdrift en ik besloot ze lekker te laten gaan en mn eigen ding te doen. Na nog een uurtje slaap lekker door chinatown en langs de pier geslentert. Lekker in mn eentje heerlijk genoten van de eerste rustige dag :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten