Road trip US of A

Road trip US of A

zaterdag 27 februari 2010

Fuck, dat was ff heftig....

De afgelopen dagen waren er echt twee van uitersten. Gisterochtend werden we wakker in de veronderstelling ons hele plan ondersteboven te gooien vanwege het weer en we kijken het raam uit en full frontal sunshine! Gezien de creepy nacht in het shabby hostel (man en carool hadden amper een oog dicht gedaan, ik moet bekennen dat ik vanaf een uurtje of 11 als een blokkie was) waren we vroeg wakker, gingen zo snel mogelijk de deur uit en zaten dus om 8 uur in de auto.

Plan was nog ff langs de vvv van hiero te gaan om te informeren welke route we moesten nemen maar die was natuurlijk nog niet open. Na een tussenstop bij de starbucks (thanks 2 carool een bijna rode draad van onze trip) konden we daar terecht en besloten we gewoon bij ons plan te blijven. Voor die dag was het via de kust langs Santa Barbara, ff stoppen bij Neverland en crashen in Pismo beach, de volgende dag zouden we wel verder zien.

Santa Barbara hadden we redelijk snel gezien, op naar Neverland dus waar Carool bloemen neer wilde leggen voor 'haar' MJ. Langzamerhand begon ik steeds meer te begrijpen waarom die ranch Neverland genoemd is: hij is namelijk never nooit niet te vinden!!! Zou bij Santa barbara zijn die ook zon straat had maar toen moesten we na navragen toch nog behoorlijk wat miletjes (lees zon stuk of 100 in totaal of zo) omrijden om bij die straat te komen.

En toen we die straat dus eindelijk hadden gevonden dachten we dat het aan het einde was en bleven we rijden en rijden en rijden maar er kwam gewoon geen einde aan. Na eindelijk navraag te hebben gedaan bleken we bijna in het begin te moeten zijn, en konden we dus rechtsomkeer maken. Uiteindelijk wel de ingang gevonden (verder kwamen we natuurlijk niet...) maar moet zeggen dat het de omweg meer dan waard was. Naast dat Carool haar missie heeft5 kunnen volbrengen, wat een prachtige natuur hebben we onderweg mogen aanschouwen die we anders nooit hadden gezien en dat geeft me nog een andere uitleg voor Neverland; Never nooit niet mogelijk dat zoiets kan bestaan...




Vervolgens was het in de blakende zon op naar Pismo beach, een prachtige rit langs de kust, eindigend in een heerlijk chill surfersdorp, zij het uitgestorven in de doordeweekse winterdagen. Een prachtig plekje aan een prachtige baai. Jammer dat het al avond werd, ik had hier zo graag even van de zon, de zee en het strand genoten maar hoewel de eerste weg was, de laatste twee heb ik goed in me opgenomen.

Met grote vraagtekens met betrekking tot de weersvoorspellingen gingen we slapen en stonden we ook weer op maar we besloten het erop te wagen en hem vandaag over het meest gevaarlijke stuk te trekken gezien het waarschijnlijk vanavond pas zou gaan regenen. Ook voorbij Big Sur dus, waar Mandy en ik zo graag een nacht in een hutje midden in de natuur zouden doorbrengen maar ja, veiligheid voor alles...

Na nog een korte wandeling over de pier waar we nog even hebben genoten van de wind, het water, de surfers en het jammer genoeg bewolkte uitzicht gingen we weer op pad. En wat een pad, wat een prachtige prachtige route hebben we vandaag afgelegd. Elke wisseling van kilometers gaf ons ander prachtig uitzicht, van groene bergen naar bossen, van ruwe kliffen naar uitgestrekte stranden, van een woeste oceaan naar mega rotsen, allemaal puur natuur. Regelmatig zat ik na weer een bocht onder het kippevel van het uitzicht en als ik ff de tijd had gehad had ik er wel een (mooi) traantje om kunnen laten...






En alsof het nog niet genoeg was konden we ook nog een tussenstop maken bij Elephant seal beach. Honderden zeeleeuwen lagen hier (denken we dan maar ;-)) op ons te wachten. Lekker lui op hun rug, knufffelend (hoewel het bijna vechtend lijkt, al dat gebijt) tis tenslotten paringstijd, vechtend voor een plekje tussen de rest of op hun gemakje jakkerend naar hun bestemming. Zo mooi die beesten, we hebben ons kostelijk vermaakt om hun gedragingen, net zoals de eekhorns zich om ons hebben vermaakt toen we gedrieeen op de vlucht gingen voor 1 van hun soortgenoten (we hebben het er niet meer over...)





Zelfs het treurige gevoel dat de zon ons in de steek had gelaten verdween bijna letterlijk als sneeuw voor de zon want ik geloof niet dat deze rit in de zon mooier had kunnen zijn dan in zijn woeste vorm. Tot het nog woester werd dan... Want de regen van vanavond kwam vanmiddag al snel op ons af en we hebben wat angstige uurtjes doorstaan.

Waar we al bang voor waren gebeurde, we reden midden in de heftige regen door bergen, langs afgronden en over rotsen. Het water stroomde langs de kant naar beneden en we hebben ook menig uitwijking moeten maken voor vallende of gevallen rotsblokken. volledig op de weg gefocust heb ik de laatste paar uurtjes afgelegd en was blij om in Montery aan te komen.

Vannacht gaat er nog een storm woeien. Ik hoop niet te erg want zou zo graag nog ff terug gaan naar Big Sur om daar nog een heerlijk afgelegen en midden in de natuur nachtje door te brengen. En anders op naar San Fran, iets wat me gek genoeg eigenlijk een beetje tegenstaat. Ik heb zoveel stad gezien na New York en LA en ik heb zo verschrikkelijk genoten van de afgelopen twee dagen midden in allerlei vormen van de natuur, dat is eigenlijk alles wat ik wil de komende weken. Ik ben benieuwd....


Voor nu, veel liefs van ons, ik mis jullie!

1 opmerking:

  1. Door de foto's gaat het verslag nog meer "leven"!! Prachtig allemaal. Maarre....die eekhoorn-foto....zijn dat écht eekhoorns, het lijkt meer op een beversoort! En natuurlijk wil ik als je thuis bent het verhaal horen van jullie "vlucht"voor 1 van hun soortgenoten! Gelukkig hebben jullie het slechte weer en de vallende rotsblokjes doorstaan! Geniet maar doe svp heeeeel voorzichtig!
    Knuffel van Joke

    BeantwoordenVerwijderen