We komen niet, we zijn er!

Na drie heroverwegingen realiseer ik me dat het inderdaad pas gisterochtend was dat ons avontuur is begonnen, dat zegt al genoeg over de afgelopen twee dagen haha. Om 4 uur sochtends starte Carola de belcirkel in en ik stond tegen mn reputatie in gelijk naast mn bedje. Haast haast onder de douce en de laatste dingen doen en maar een kwartiertje later dan afsrpaak stape Mandy als laatste in.

De auto werd netjes opgehaald en ook inchecken, douane en 1e vlucht ging primna, tot dat, Frankfurt... 1 groot doolhof dat vliegveld. Maar goed, we hadden anderhalf uur de tijd om over te stappen dus moest goedkomen toch? Na lang zoeken hadden we eindelijk door dat we eerst via de douane naar buiten moesten om vervolgens weer door de douane naar binnen te gaan, logisch...

Op een gegeven moment gingen we bijna rennend door de gangen en kwamen we bij de douane die ons verassend snel doorliet (waarom werden onze tassen niet gescand???) Juist, dat stond ons dus nog te wachten na weer een spurt door de gangen van het vliegveld. Vlak voor de gate dus nogmaals douane en, een megarij, shit!

In het begin leek het nog mee te vallen vanuit tijd/kwaliteitsoogpunt maar toen de traagheid van die gasten goed doordrong en bijna de helft van de mensen ertussen uit gepikt werd om eens even flink gebodyscanned te worden (en soms zelfs weet ik veel wat voor controles die plaatsvonden in aparte kamertjes...) werden de handjes toch steeds klammer.

Terwijl de tijd doortikte gingen ze ook nog eens rustig luchen en ging de helft dicht om vervolgens aaqn de andere kant weer open te gaan zodat de mensen ACHTER ons konden zorgen dat ze sneller werden geholpen... Eindelijk aan de beurt mochten we alle drie boven onze verwachtingen gelijk doorlopen.

En als je dan denkt dat je het allemaal gehad hebt krijg je bij de gate ook nog eens 2 van die douanemannetjes die alle paspoorten en tickets door elkaar haalden en ons door elkaar heen allerlei vragen stelden zodat wij geen idee meer hadden wat nu te antwoorden. Gelukkig moest het vliegtuig er nu echt vandoor en de vriendelijke stewardess hielp ons snel bij deze heren vandaan.

Eenmaal in het vliegtuig moesten we gelijk onze riemen vastmaken en een minuut later waren we onderweg. De vlucht was lang en, eh, duits, maar met niet zo heel veel turbulentie redelijk doorstaan. Daarnaast was onze piloot ook nog eens zo vriendelijk om bijna een uur eerder aan te komen, super kerel :-)

Onze enige angst was nog de douane in de US, zeker na duitsland moet het hier wel een tikje erger zijn zou je denken. Maar het viel mee (de rij niet!!!) onze foto en vingerafdrukken mochten ze hebben en het feit dat er geen glimlachje afkon konden we ook nog mee leven. Nu alleen nog tassen ophalen en door de laatste controle en dan zijn we er!

Dachten we wederom haha, want tja, die tassen die kwamen dus niett van de band afrollen, en wat moet je dan doen? Blijkbaar een klacht indienen en hopen dat ze de volgende dag bij je hostel afgeleverd worden dus... Toch had ook dit nadeel zn voordeel want de zo gevreesde bagage douane had zon medelijden met ons dat hij ons met zn drieen zo doorstuurde, zonder vragen zonder niks :-)

Een beetje gedesillusioneeerd raapten we niet onze tassen maar wel onze goeie moed bij elkaar en genoten we van de taxirit door deze machtige stad. Carola gelijk verliefd, Man en ik overweldigd, en dat zou nog wel ff zo blijven.

Het hostel was goed maar we hadden er weinig te zoeken zonder douche spul en schone kleren en kon ik niet anders dan het allerlaaste ding te doen waarvan ik had verwacht dit als eerste te doen in New York, shoppen dus...

Carola kwam helemaal gelukkig de Sephora uit en ik had in de tussentijd een shirt geregeld (hadden zij natuurlijk in de handbagage gestopt, en ik natuurlijk niet...)Nog ff snel ergens wat onderbroeken gekocht voor we eindelijk! een ierse pub (natuurlijk) binnengingen voor wat welverdiende wijntjes en om gelijk goed te wennen aan de gefrituurde keuken hier ;-)

Tegen 11-en was het na vierentwintig uur wakker zijn toch echt klaar met ons en vielen we na een laatste lachbui om de gekochte onderbroeken (ze warem zo veel te groot dat we er met zn tweeen in konden, maar ja we moesten het er toch mee doen...) als een blok in slaap, met of zonder onderbroeken, we zijn er!!!